เหนื่อยนัก ก็..หยุดพักซะบ้าง

เหนื่อยนัก ก็..หยุดพักซะบ้าง

แต่ก่อน ผมเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ทำงานอย่างทรมาน
วันไหนมีประชุมแต่เช้า หรือ มีงานบรรยาย
คืนนั้น ผมจะนอนไม่ค่อยหลับ จิตใจพะวงถึงผลงาน
ว่ามันจะออกมาดีไหม คนจะมาร่วมเยอะไหม
แล้วคนจะคิดอย่างไรบ้าง

จนบางครั้ง ผมก็ตัดสินใจไม่นอนมันซะเลย
นั่งคิดๆ เขียนๆ จนสว่าง อาบน้ำแต่งตัว
แล้วออกเดินทางให้ไปถึงสถานที่เพื่อเตรียมตัวก่อนใคร

ถ้าวันเดียว ไม่เป็นไรครับ ผมทนได้
แต่ถ้ามัน 3 วันติดกัน ผมนี่น็อกเลยครับ
แล้วผมก็กลับมารู้สึกว่า…
“ทำไมกูเหนื่อยได้ขนาดนี้ แล้วกูทำงานอะไรอยู่เนี่ย”

มันเป็นเสียงในหัว ที่ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยล้า มากยิ่งขึ้น
จนบางครั้ง ผมก็หลับเป็นตายไป 3 วันเหมือนกัน ฮ่าๆๆ

ครั้งหนึ่ง เป็นวันหยุด ที่ผมแสนจะโชคดี
มีรายการ ฟุตบอลคู่โปรดในดวงใจ
ผมไม่รอช้า ออกไปซื้อบัตรเข้าคิวแต่เช้า
เพื่อเข้าชมตอน 1 ทุ่ม คนเป็นร้อยเป็นพัน

ผมก็ไม่สน แดดก็ร้อน คนก็แน่นอึดอัด
แต่ผมมีความสุขมากๆ ที่จะได้เข้าชมชิดขอบสนาม
เพราะนานๆ ที ที่ผมจะได้มีวันหยุด
และที่สำคัญ ตรงกับวันที่ทีมโปรดของผมลงแข่งขัน

ฟินโคตรๆ ครับ ความเหนื่อยหายไปหมด..
มีแต่ความสบายใจ และความสุขเข้ามาแทนที่

ผมพบแล้วว่า..คนเราไม่มีใครเก่งทำงานไปตลอด 24 ชั่วโมง
ที่ผมบ้าทำงานไม่หลับ ไม่นอน มันไม่ใช่แล้ว
ตอนนี้ ผมแค่พักผ่อนกับเรื่องความสุขเล็กๆ ของผม
หัวสมองผม ก็แล่นไปได้อีกไกล
ไอเดียบรรเจิดกลับขึ้นมาใหม่
ผมได้ไฟ ได้พลัง กลับมามากมาย..

แม้จะเพิ่งผ่านวันหยุดยาวของเทศกาลสงกรานต์
แต่ผมก็เชื่อว่า..เรายังต้องทำงานไปอีก
ในเวลาที่เหลืออยู่ ถึงตอนนี้..

ผมอยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า..“เหนื่อยนัก ก็หยุดพักซะบ้าง”

ลองชาร์ตพลังกันดูนะครับ..!!

P O N G P A T R